De doodshoofdvlinder' is het aangrijpende verhaal van de dood van een vader. Zoon Paul is bang dat zijn vader nooit echt van hem gehouden heeft. Vijf dagen lang danst hij bezwerend rond het lijk, om de emoties als boze geesten te verdrijven. Een schokkend ritueel, opgeschreven in Wolkers' fysieke taal van verrotting, verborgen angsten, heftige gevoelens, harde spot, ironie en bevrijdende humor. 'De doodshoofdvlinder' kan met recht een van de klassieke romans van de naoorlogse literatuur genoemd worden. Vader is dood. Hij ligt erbij, fantaseert zoon Paul, als een rustende doodshoofdvlinder. Hallucinerend ziet Paul zijn vader zo de Styx afdrijven. In dergelijke dagvisioenen en dromen voltrekt Paul zijn sublimatieproces. Van zwaargelovig huistiran 'ziet' hij zijn vader aas worden. Zel f wordt Pau l van wr okkende oudste vaderfiguur-in-tegenlicht. Het bindweefsel van de roman is een vloed scherp geëtste waarnemingsdetails: een mozaïek van cultuurdiggels uit o.a. vaders comestibleswinkel, bijbel, fauna, Pauls flora, verkeersbelevenissen, Engels (deels uit literatuuronderwijs). Na een welbewuste afvlakking is er een weer stijgend slot. Een rijke roman. Vrij kleine druk.
