Illustraties: Ivan Wolffers
78 pagina's
De Fontein BV, 1982
ISBN 90 261 1263 7
harde kaft
=========================
van de achterzijde
Dit verhaal gaat over Chero. Chero is een jongen van twaalf en hij wilde liever gewoon Kees of Johan heten. In de tijd dat Chero geboren werd, piekerden zijn ouders zich suf om een naam te bedenken die nog niet gebruikt was. Vandaar die naam. John, die bij Chero in de klas zit, maakt er altijd flauwe grappen over. 'Chero blauw,' roept hij. De eerste keer was dat wel leuk. Maar John doet het al maanden lang. 'Chero Blauw. Ha, ha.' Chero is een meter vijftig lang en 's avonds voor hij inslaapt, rekent hij uit dat je dan dus twaalfeneenhalve centimeter per jaar groeit. Dan mag hij nu wel eens beginnen wat af te remmen. Misschien is het misschien maar het allerbeste niet ouder te worden dan twaalf. Hoewel je dan natuurlijk nooit naar films van boven de zestien mag. Kon Chero de hele wereld maar stoppen. Alles zou hij willen houden zoals het nu is. Bokking, zijn vader, kijkt nooit naar de televisie, Myrna, zijn moeder, is altijd even lief. Elke dag moet hij op pad met zijn vrienden, het 'ruimteleger' en John. En op zolder zit opa Ko, die gekke mopperaar. Altijd vertelt opa Ko zijn prachtige verhalen over toen hij nog op de boot zat en over de lieve meisjes in verre landen.
Maar opa krijgt een ernstige ziekte en gaat naar het ziekenhuis. Had Chero maar een schakelaar waarmee hij - floep - de hele wereld stil kon zetten en nooit iets veranderde.
