Hugo Borst - Ma

192 pagina's

Hugo Borst (Rotterdam, 1962) staat bekend als een kritische man die altijd zegt wat hij denkt, zelfs als hij beter kan zwijgen - iets dat hij gemeen heeft met Louis van Gaal, over wie hij in 2014 de ‘psycho-biografie’ O, Louis schreef. Het boek was in Nederland een grote hit (40000 exemplaren verkocht) en verscheen ook in Engeland, waar het genomineerd werd voor de British Sport Book Awards, in de categorie Outstanding General Writing Award. Financial Times-columnist Simon Kuper rekent Borst, supporter van cultclub Sparta Rotterdam, tot de allerbeste sportschrijvers van Nederland. Met zijn eerste boek De Coolsingel bleef leeg (in 1996, over voetbalclub Feyenoord) stond Borst op de longlist van de prestigieuze literaire prijs De Gouden Uil. In 2009 won hij met het weemoedige jeugdboek Alle ballen op Heintje de prijs voor Het Beste Rotterdamse Boek. Zijn best verkochte boek is Over vaders en zonen, waarvan 90.000 exemplaren werden verkocht.Naast het schrijven van boeken is Hugo is ook columnist voor Algemeen Dagblad en het magazine Esquire. Daarnaast is Borst hoofdredacteur van het literaire voetbaltijdschrift Hard gras.Toch is Borst niet alleen bekend vanwege zijn pen. Voor de televisie maakte hij een ontroerend, twee uur durend, afscheidsinterview met Marco van Basten en in de poëtische tv-serie Over vaders & zonen ging hij op zoek naar wat mannen toch precies voelen. Bijna tien jaar was hij een episch panellid van het live-programma Studio Voetbal. Elke zondagavond moraliseerde en provoceerde hij erop los. Niet lang nadat de Nederlandse bondscoach Bert van Marwijk hem na afloop van een uitzending woedend bekende dat het maar een haar had gescheeld of hij had uitgehaald, stopte Borst. Heel af en toe, tijdens een WK voetbal bijvoorbeeld, is hij op de buis te zien. Eind 2015 verscheen zijn nieuwste boek, 'Ma', over zijn moeder die aan Alzheimer lijdt. Hugo Borst is samen met zijn vrouw, broer en schoonzus mantelzorger voor hun moeder.

Hartverscheurend boek van Hugo Borst over zijn dementerende moeder, liefdevol en met veel gevoel geschreven. Hugo Borst vindt ‘mantelzorger’ een raar woord, maar hij is het wel. Al drie jaar verzorgt hij zijn zesentachtigjarige moeder, die aan dementie lijdt. Op ontroerende en vaak geestige wijze schrijft hij over de ingrijpende gevolgen van haar aftakelende geest. Ook beschrijft hij hoe de onvermijdelijke verhuizing naar een verpleeghuis verloopt. Intussen haalt hij herinneringen op aan zijn jeugd en aan zijn moeder in betere tijden. Ma is een liefdevol en prachtig geschreven portret van een moeder en haar zoon. Ma zit hier nu drie weken en elke dag is het raak. Liever zou ik eventjes niet meer gaan. ‘Het is hier verschrikkelijk,’ zegt ze. Dan zwijgt ze. Ostentatief. Ik leg mijn hand op haar knie. Ze wijst naar de bovenkant van haar hoofd en zegt: ‘Je kan beter mijn kop inslaan.’ ‘Dan kom ik in de gevangenis, ma.’ ‘Dat is waar,’ zegt ze en ze peinst en dat doe ik ook, peinzen. Peinzen over haar hunkering naar een genadeklap.