Grenzen blijken van groot belang voor de hoofdpersonen in De stier van Algeciras, het literaire debuut van Henk Weltevreden. Ze reizen naar de grot van Crusoe op Tobago, de Amerikaanse enclave Guantánamo op Cuba, de gedemilitariseerde zone tussen Noord- en Zuid-Korea, de datumgrens bij Tonga. Ze gaan op zoek naar houtresten van Noachs ark in Armenië of Japanse schedels in de jungle van de Solomoneilanden. In een aantal verhalen staan de personages voor een innerlijke grens, een dilemma. Een uitgerangeerde stierenvechter; een Engelse drummer die na een val verlamd blijkt; door God uitverkoren Brabantse paters die het Grote Toeval weer de wereld in moeten helpen. Een bundel korte verhalen van een reislustige schrijver, met een obsessie voor landkaarten en literaire referenties aan onbekende gebieden (in Tobago, Cub a, Kore a, Tonga, Armenië en de Solomoneilanden). Naast de reisverhalen bevat dit boek evenwel ook andere verhalen over filosofisch-theologische thema's, met een humoristische ondertoon. Niet alle verhalen zijn even geslaagd. "Plattegrond" en "De vergeten Withagen" zijn juweeltjes, maar het titelverhaal valt tegen. Op zijn best is Weltevreden een kruising tussen Boudewijn Büch en Bob den Uyl. Een veelbelovend debuut van Weltevreden (1951, filosoof en radiocolumnist). Een aantal verhalen is eerder gepubliceerd in o.m. Hollands Maandblad of werd voorgelezen voor de VPRO-radio.
