het geheime dagboek van Hendrik Groen, 83 1/4 jaar - Winnaar NS Publieksprijs 2016
328 pagina's
endrik Groen publiceerde zijn eerste dagboek in 2014. Pogingen iets van het leven te maken werd een groot succes: er is een heuse Hendrik Groen-fanclub, de vertaalrechten zijn verkocht aan meer dan 35 landen, er is een tv-serie van gemaakt die werd uitgezonden door omroep MAX, het is bewerkt tot een theaterstuk door Bos Theaterproducties, én het boek kreeg de NS Publieksprijs 2016. Hendrik Groen is een pseudoniem.
Hendrik Groen mag dan oud zijn, hij is nog lang niet dood en niet van plan zich eronder te laten krijgen. Toegegeven: zijn dagelijkse wandelingen worden steeds korter omdat de benen niet meer willen en hij moet regelmatig naar de huisarts. Technisch gesproken is hij bejaard. Maar waarom zou het leven dan alleen nog maar moeten bestaan uit koffiedrinken achter de geraniums en wachten op het einde? In korte, ogenschijnlijk luchtige, maar vooral openhartige dagboekfragmenten laat Hendrik Groen je een jaar lang meeleven met alle ups en downs van het leven in een verzorgingshuis in Amsterdam-Noord. Op de laatste dag van het jaar zal het nog moeilijk zijn om afscheid nemen van dit charmante personage...
Inmiddels zijn de filmrechten van Poging iets van het leven te maken verkocht, en zal er een dramaserie gemaakt worden van het geheime dagboek van Hendrik Groen.
In deze dagboekaantekeningen, eerder verschenen op het literaire weblog Torpedo, beschrijft de auteur op geestige spitse wijze, openhartig en met de nodige zelfspot, het leven in een verzorgingshuis in Amsterdam-Noord. Een jaar lang leeft de lezer mee met Hendrik en de andere bewoners, de staf, verzorgers en de directie die eigen initiatieven van de bewoners niet verwelkomt. Oud worden is niet leuk - ziekte, aftakeling, dementie, enz. - maar Hendrik Groen laat zich er niet onder krijgen, met veel humor schrijft hij over zijn eigen ongemakken en die van anderen, en over de selecte Oud-maar-niet-dood club die hij met een paar gelijkgestemden opricht. Met deze club gaat hij, tot verontwaardiging van jaloerse medebewoners, op alternatieve uitjes zoals naar het Casino en kook- en Tai Chi-workshops. Hendrik Groen is een pseudoniem, de auteur woont niet in een verzorgingshuis en de in de ondertitel genoemde leeftijd 83 ¾ is natuurlijk een speelse variatie op die van Sue Townsends Adrian Mole. Maar wie Hendrik ook is, schrijven kan hij, en iedereen die in een verzorgingshuis woont, werkt of het regelmatig bezoekt, zal er veel herkenbaars in terugvinden. Bijzonder onderhoudend, geestig en vlot leesbaar dagboek over oud zijn en wonen in een verzorgingshuis. Kleine druk.
