Sinds 1856 staat op de Grote Markt in Haarlem een standbeeld van Laurens Janszoon Coster, de uitvinder van de boekdrukkunst. Op een middag aan het begin van de herfst van 1988 komt 'de meester' voorbij, beroemd in literaire kringen in binnen- en buitenland en van grotere publicitaire waarde voor de stad dan de 'schetsfiguur' Coster. Een van zijn eigenaardigheden is, dat hij geen dubbelganger heeft, d.w.z. de schaduw die hij bezit is niet de zijne. Wanneer hij Costers beeld een knipoog geeft, springt het in een overmoedige bui van zijn sokkel en samen gaan zij op stap door de stad. 'De meester' vertelt onder meer dat hij op zoek is naar een horloge. Niet zo maar een uurwerk, want hij heeft er thuis al vijf. Hij zoekt een horloge dat eigenlijk twee-in-een is. Het beeld begrijpt niets van deze raadselachtige wo orden , maar d urft niet om uitleg te vragen. 'De meester' vertelt verder over de reis die hij onlangs naar Australië gemaakt heeft als vertegenwoordiger van de vaderlandse cultuur. Erg veel trek had hij aanvankelijk niet gehad, maar omdat hij hierdoor in de gelegenheid zou zijn proefondervindelijk vast te stellen dat de aarde rond is, was hij toch maar gegaan. Ook wilde hij bewijzen dat op het zuidelijk halfrond de zon van rechts naar links gaat. Tweeëntwintig dagen geleden was hij vertrokken, op vrijdagavond 9 september. 's Zondagmorgens om 6.00 uur zou hij in Brisbane zijn. De reis zou evenwel maar 34 uur duren; hij zou acht uur 'kwijt' raken door het tijdsverschil. Over de vliegreis en het programma dat men voor hem had samengesteld, vertelt 'de meester' weinig. Zijn relaas gaat voornamelijk over het averechtse van de Australische wereld: alles wat bij ons van links naar rechts gaat, gaat daar andersom. Via Sydney was hij naar Melbourne gereisd en tenslot te via Amerika teruggevlogen. In San Fransisco had hij een tussenstop gemaakt om zijn moeder, die daar woont, te bezoeken. De meeste indruk had het moment gemaakt, waarop zij de evenaar waren gepasseerd. Ze waren in Australië opgestegen op de eerste lentedag en zouden na het passeren van de datumgrens dezelfde dag nog een meemaken, maar dan als eerste dag van de herfst. Daardoor heeft de totale reis niet 21, maar 22 dagen geduurd. Tijdens hun wandeling vindt 'de meester' bij een juwelier die opheffingsuitverkoop houdt, wat hij zocht: een horloge met twee wijzerplaten naast elkaar. De ene plaat geeft de Home-Time aan, de andere de Zone-Time. Daarna voert hij het beeld naar het huis waar het geboren is. In de Hout gaan ze op (het beeld naast) een bank zitten en daar ontvouwt 'de meester' een theorie die hij 'Het Geheim van Phytagoras' noemt. In het kort komt het hierop neer: horloges worden altijd afgebeeld met de wijzers op 9 minuten over 10; dat is de vo l maakte s tand. D e wijzers vormen zo een hoek van 108 graden en drukken daardoor de aard van de tijd ruimtelijk uit op een manier 'die in het mathematische hart van de wereld schuilt'. Ten slotte brengt 'de meester' het beeld weer naar zijn sokkel terug. Als hij verder loopt, ziet het beeld dat de schaduw van 'de meester' die van zijn moeder is.
