Gert van Beek werkte 25 jaar bij de Amsterdamse politie. Ten tijde van de Heineken-ontvoering gaf hij leiding aan het bureau Zware Criminaliteit. Van Beek geeft regelmatig lezingen over de spraakmakendste ontvoeringszaak die Nederland ooit heeft gekend. Van zijn boek Meneer Heineken, het is voorbij werden meer dan 17.500 exemplaren verkocht.
Op 9 november 1983 verlaat biermagnaat Alfred Heineken zijn kantoor in Amsterdam. Buiten wordt hij overmeesterd door een aantal mannen. Samen met Ab Doderer, zijn vaste chauffeur, wordt hij een busje ingesleurd en afgevoerd. Diezelfde avond ontvangt de politie een brief waarin de ontvoerders het losgeld eisen: bijna 35 miljoen gulden.
Gert van Beek werkt op dat moment als hoofdinspecteur bij de Amsterdamse politie. Hij geeft leiding aan het team dat de ontvoering moet beëindigen. In Meneer Heineken, het is voorbij beschrijft Van Beek drie uiterst spannende weken. Anders dan Peter R. de Vries in zijn bestseller, schetst hij de ontvoering vanuit het perspectief van de Amsterdamse recherche. Hij laat zien voor welke complexe opdracht de politie stond. Hoe konden ze de ontvoerders te slim af zijn? Hoe hielden ze de vele media op afstand? En welke strategie zouden ze moeten volgen om Heineken en Doderer levend vrij te krijgen?
Op 30 november worden Heineken en Doderer gevonden in een loods niet ver van Amsterdam. Ze leven nog. Twee van de vijf ontvoerders worden meteen gepakt, een meldt zich later vrijwillig bij de politie. Ontvoerders Willem Holleeder en Cor van Hout ontkomen. Zij worden na intensief speurwerk van de recherche in februari 1984 in Parijs opgepakt.
Deze uitgave betreft een audioboek.
Na meer dan dertig jaar blijft de ontvoering van Freddy Heineken nog altijd een boeiend relaas. Zo was het onlangs nog onderwerp van een speelfilm en besteedde ook Barbara Smit in haar biografie over de biermagnaat ('Heineken', onlangs herdrukt, 2014)* ruim aandacht aan deze geruchtmakende affaire. Dit keer is het beurt aan oud-rechercheur Gert van Beek om terug te blikken op de spannende weken waarin hij nauw betrokken was bij de bevrijding van Heineken en diens chauffeur. Het is daarmee een mooie aanvulling op de bioscoopfilm die de zaak benadert vanuit het perspectief van de daders en slachtoffers. Dat de ontvoerders professioneel te werk gingen, blijkt uit de dwaalsporen die ze creëerden, waardoor de politie aanvankelijk op het verkeerde been werd gezet. Deze moest het doen met forensische technieken en communicatiemiddelen die nu primitief aandoen, maar wel zo vernuftig werden ingezet dat de daders al voor de losgeldoverdracht in beeld waren. Het zijn juist deze staaltjes van inventief speurwerk, improvisatievermogen, maar vooral tomeloze inzet en teamwork die ook nu nog bewondering afdwingen. Door de betrokkenheid van de auteur bij het onderzoek van destijds onderscheidt dit boek zich van eerdere publicaties over de Heineken-ontvoering.
