190 pagina's
Een rechtszaak in Polen, een gijzeling in India, een zoektocht naar een vermiste vrouw in Boedapest, de ontmaskering van een Amerikaanse politicus; via deze verhalen zoekt de debuterende Gerrit Jan van der Duim (De Tynje, 1955) naar een antwoord op de vraag of iemands lot eerder wordt bepaald door het toeval en de gebeurtenissen dan door de vrije wil. Hij reconstrueert de levensgeschiedenissen van mensen die hij ooit heeft ontmoet, of had willen ontmoeten. Soms zijn de feiten historisch geboekstaafd, en vult Van der Duim subtiel de veronderstelde ervaringen in: tot verrassing van de lezer, die gaandeweg ontdekt dat hij niet het verhaal van een fictief personage leest maar de "histoire intérieure" van bijvoorbeeld Arthur Rimbaud of Alexander Dubcek. En of dat dan 'de werkelijkheid' is of hoogstens authentiek li jkende fictie?Recensie(s) NBD|Biblion recensie Deze debuutbundel van de schrijver (1955) bevat zes verhalen. Het opmerkelijke ervan is dat de schrijver bij de helft van deze verhalen (of is het bij alle?) in de huid gekropen is van een historische (Arthur Rimbaud) of actuele figuur (Alexander Dubcek, een lid van de veiligheidsdienst in de tijd van de vakbond Solidariteit in Polen) en diens reflectie geeft op wat deze heeft meegemaakt. In ieder geval is het element bezinning op een levensloop kenmerkend voor al deze, meest ik-verhalen. De hoofdfiguur vraagt zich in talrijke dialogen met vrienden af in hoeverre lot of vrije wilsbeschikking zijn leven heeft bepaald. Dat geeft een sterk beschouwelijke inslag aan deze verhalen.
