Friedrich Nietzsche: De vrolijke wetenschap

 Friedrich Nietzsche: De vrolijke wetenschap
 
Voor veel lezers van Nietzsche is De vrolijke wetenschap hun favoriete boek - en daar valt veel voor te zeggen. Het wil, zoals de titel al aangeeft, een luchtig boek zijn: hier worden de eeuwige thema's van Nietzsches denken op een lichtvoetige, 'dansende' manier aan de orde gesteld. Hier heerst het klimaat van het Zuiden, dat Nietzsche in zijn stijl zo graag wil oproepen. Hij plaatst het Zuiden tegenover de door hem zo gehate druilerigheid en somberheid van het Noordelijke klimaat, dat volgens hem een zwaar stempel op de Duitse filosofie drukte en deze log, sikkeneurig en zwartgallig maakte. Alleen waar de lucht droog is komt de geest tot bloei.
De vrolijke wetenschap is een uitzonderlijk rijk boek: hier wordt voor het eerst de dood van God aangezegd; hier wordt voor het eerst de gedachte van 'de eeuwige terugkeer' geformuleerd; hier wordt de theorie van het gevaarlijk leven geïntroduceerd en aanbevolen.
Maar het is ook een van Nietzsches controversieelste boeken: het bevat tal van meerduidige passages over heikele thema's als 'de jood' en 'de vrouw' die de huidige lezer niet zonder gefronste wenkbrauwen of zelfs gène zal lezen.
Nietzsche schreef De vrolijke wetenschap in de jaren 1881-1882, ongeveer in dezelfde periode waarin hij ook Aldus sprak Zarathoestra schreef. Dat is vooral opmerkelijk omdat er in Nietzsches oeuvre geen andere twee boeken zijn die in sfeer zozeer met elkaar contrasteren: het profetische, bombastische van Zarathoestra en het luchtige, dartele van De vrolijke wetenschap.
 
 
Uitg. Arbeiderspers, softcover. In goede, ongelezen staat.
 
 
kstfil
151013
P190623