512 pagina's
In Wie hoort mijn tranen vertelt Fauziya Kassindja uit Togo haar verhaal. Toen ze 17 was werd ze gedwongen te trouwen had, en moest ze alsnog besneden worden. Om aan dit vernederende en zeer pijnlijke ritueel te ontkomen ontvluchtte Fauziya haar vaderland. Ze wist Amerika te bereiken. Daar werd ze onder slechte omstandigheden 16 maanden opgesloten in afwachting van een beslissing over haar asielaanvraag. De juriste Layli Miller Bashir trok zich Fauziya's lot aan en na een lange gerachtelijke procedure behaalde ze een dubbele overwinning: Fauziya kreeg asiel en het besnijden van vrouwen tegen hun wil is voortaan in Amerika reden tot asielverlening. Dit boek is het autobiografische verhaal van een jonge islamitische vrouw uit Togo die haar geboorteland ontvlucht, omd at ze na de dood van haar vader wor dt gedwongen om met een oudere man te trouwen die haar wil laten besnijden, zoals de traditie van de stam waartoe ze behoort voorschrijft. Wanneer ze in de Verenigde Staten asiel aanvraagt, wordt ze in afwachting van de beslissing omtrent haar verzoek onder erbarmelijke omstandigheden in de gevangenis opgesloten, terwijl haar advocaten er intussen voor pleiten vluchten ter ontsnapping aan vrouwenbesnijdenis als grond voor het verlenen van asiel aanvaard te krijgen. Het boek, dat Kassindja met steun van een van haar advocaten schreef, haakt in op de actuele discussie over het uitbannen van vrouwenbesnijdenis en heeft qua thematiek enige raakvlakken met het boek 'Mijn woestijn' van topmodel Waris Dirie. Kassindja's verhaal is door herhaling soms iets langdradig, maar de ongekunstelde manier waarop ze zonder in een klaagzang te vervallen over haar gruwelijke ervaringen vertelt, dwingt diep ontzag af. Kleine druk. Zwart omslag met silhouet van de schrijfster.
