160 pagina's
Wanneer je op zoek zou gaan naar Evelio Rosero's boeken in zijn eigen land, zou je nauwelijks een exemplaar vinden. Zijn werk wordt succesvol geweerd door de autoriteiten
om zijn kritische stem en nauwgezette weergave van de gebeurtenissen in Colombia.
In De vertrapten maken we kennis met Ismael, een gepensioneerd leraar die in een klein Colombiaans dorp woont. Hij slijt zijn dagen met het plukken van sinaasappels en het bewonderen van mooie vrouwen en lijkt een idyllisch leven te lijden. Dan wordt het dorp aangevallen en geplunderd door een obscure militie. Ismael raakt betrokken in de onrusten en verliest zijn verstand. De gruwelen waarmee de inwoners van het dorp geconfronteerd worden, zijn in Colombia aan de orde van de dag. Dorpsbewoners worden ontvoerd, vermoord, of verdwijnen in handen van schimmige groeperingen: guerrilla's, paramilitairen en drugshandelaren. Rosero beschrijft niet alleen de verschrikkelijke realiteit van een land dat wordt verscheurd, maar kruipt ook in het hoofd van een man die langzaam waanzinnig
wordt als gevolg van het geweld en de onvoorspelbaarheid van de strijd. In dit verhaal wordt niemand gespaard en niemand beschermd. Ook de lezer niet.
Het verhaal komt langzaam op gang, in het tempo van de ik-figuur: een bejaarde man, oud-onderwijzer. Hij vertelt een aantal dagen, zoals hij die beleeft, in zijn dorpje, midden tussen het geweld van het al meer dan dertig jaar door een burgeroorlog geteisterde Colombia. Soms weten de dorpsbewoners niet wie het zijn die hen aanvallen en terroriseren. Velen vluchten, velen blijven en proberen te overleven. De gebeurtenissen beklemmen, de spanning stijgt en het gevoel van een onontkoombare ondergang, persoonlijk, van een gemeenschap, een samenleving, wordt zeer voelbaar. Een realistisch verslag dat de af en toe verschijnende nieuwsberichten over ontvoeringen en gevechten in Colombia ineens een gezicht en kleur geeft. Gebonden; kleine druk.
