Een vrouwelijke Odysseus, N'zid

Malika Mokeddem. Malika Mokeddem werd geboren als dochter van analfabete, nomadische ouders. Met steun van haar grootmoeder ging ze studeren en emigreerde naar Frankrijk, waar ze zich als arts vestigde en later ging schrijven. Midden op de Middellandse zee komt op een zeilboot een vrouw bij bewustzijn. Ze weet niet wie, wat of waar ze is, geheimzinnige boodschappen bereiken haar via de marifoon, een man volgt haar, ze wordt gezocht door ongure kerels. Dit aspect van het verhaal wordt aan het einde snel opgelost door een brief en een radiobericht. Belangrijker is het ontheemd zijn, nergens thuis, zoekend, half Algerijns, half Frans. Het verhaal wordt verteld in beeldrijke taal; een verteller en een gedachtestroom (cursief) wisselen elkaar af, de Algerijnse strijd voor onafhankelijkheid speelt een rol in de zoektocht naar zichzelf. De auteur was een opstandig meisje uit een klein dorp in Algerije, werd arts en zet zich nu in voor immigranten in Frankrijk als huisarts. Malika Mokeddem is een fascinerend voorbeeld van de Algerijnse literatuur in ballingschap.