Zuster Aloysius Beauvier, het stugge en angstaanjagende schoolhoofd van de school Saint Nicholas Church, heeft een sterke aversie tegen de progressieve en populaire parochiepriester Flynn. Zuster Aloysius zoekt overal iets achter, en gelooft dat ze de ultieme zonde heeft ontdekt wanneer ze hoort dat pastoor Flynn wellicht teveel aandacht besteed aan een verwarde jongen. Maar zonder bewijs is onzekerheid de enige zekerheid die ze heeft. Recensie(s) Er is aan Philip Seymour Hoffman een verrekt goede pastoor verloren gegaan. Zijn preken in Doubt zijn zo overtuigend, dat je er bijna gelovig van zou worden. Hoffman speelt een parochiepriester in de Bronx van de jaren zestig die zijn gemeente met de veranderende tijd wil laten meegaan. Pater Brendan Flynn st reeft een progressief en barmhartig geloof na, wat hem in conflict brengt met zuster Aloysius Beauvier (Meryl Streep). Deze oudere non gelooft meer in de traditionele rol van een strenge doch rechtvaardige kerk, en steekt haar misprijzen over de nieuwe wind niet onder stoelen of banken. Een schijnbaar onschuldige opmerking van de jonge zuster James (Amy Adams) over pastoor Flynn werpt onverwacht een wapen in Beauviers schoot. Ze raakt ervan overtuigd dat de parochiepriester een pupil heeft misbruikt. Lezers ten zuiden van de rivieren zullen Streeps personage direct herkennen. De onbuigzame non, die met een enkele strenge blik volwassen mannen aan het stamelen krijgt. Is ze de schurk hier, of toch de heldin? Sorry, maar zo'n film is Doubt niet geworden. Kijk alleen al naar de titel en je snapt dat geloof hier de hoofdrol speelt. Zuster Aloysius is niet van plan Flynn het voordeel van de twijfel te geven: haar geloof is onwrikbaar. Flynn heeft wel twijfels, zo kunnen we horen in zijn openingspreek. Hij is een stuk menselijker, maar betekent dit dat hij zich ook eerder overgeeft aan verkeerde emoties? Regisseur John Patrick Shanley laat hier traditie op vernieuwing botsen. Maar bovenal botsen karakters, wat leidt tot een serie indrukwekkende scènes. Streeps rol is terecht veelgeprezen, maar in Hoffman vindt ze een waardige opponent. Het grootste compliment is echter voor Shanley, die erin is geslaagd een intelligent en gelaagd drama te maken dat de kijker voortdurend, tja, aan het twijfelen brengt.
