Mae Lee is een gewone bijzondere vrouw: een vrouw die houdt van goed eten en van de geur van pas geploegde aarde, die vecht voor een eigen boerderij, een goede opleiding voor haar kinderen, een spaarcentje voor je-weet-maar-nooit. Lief en leed verenigen zich in haar geschiedenis en karakter: ze is oorlogsbruid, verlaten echtgenote, trotse moeder, hardwerkende boer, geliefde grootmoeder, stadsmens, en de eerste zwarte in een blank team van vrijwilligerswerkers. Ze is niet begaafd, niet briljant, niet alwetend, maar ze is een prachtmens en gewoon niet klein te krijgen. Dori Sanders schrijft met liefde en trots over het plattelandsleven in het zuiden van de Verenigde Staten. En hoewel enkele aangrijpende scènes de pijn van rascisme doen voelen, voltrekt zich op de achtergrond van Mae Lee's levensverhaal de even langzame als belangri jke verandering in de manier waarop blank en zwart met elkaar omgaan.
