De dagboeken van Wim Kan deel 1: 1957-1968 "Waar gaan we in het Nieuwe Jaar naar toe?' schrijft Wim Kan in zijn dagboek van 1958. Dat lied moet in het geheugen rondzingen van talloze mensen. Hele generaties zijn opgegroeid met Wim Kan. Zijn oudejaarsconferences waren een gebeurtenis, naar een avond in Luxor, Diligentia of het Nieuwe de la Mar werd wekenlang toegeleefd. Veel van wat Kan opschrijft heeft dan ook te maken met de herinnering van de lezer zelf. De jaren vijftig en zestig komen in een speciale belichting te staan. Natuurlijk is het dagboek van Wim Kan een intiem document, de neerslag van zijn diepste gevoelens en gedachten, zijn angsten en gelukservaringen. Met de gedrevenheid v an een ku nstenaar beschrijft hij zijn leven in het theater, zijn vrouw Corry Vonk, zijn ABC-cabaret, de turbulente jaren van twijfel en succes. Zeer openhartig is Kan over de honderden, inmiddels vaak beroemde, theatermensen die hij kent. Achtervolgd door roddel, vereerd door tienduizenden, bejubeld en bekritiseerd door de pers, schermt Kan zich af van de buitenwereld. In zijn dagboeken leert de lezer hem echter backstage kennen, prive, in vele gestalten.
