Twintig jaar geleden speelde operazangeres Xiao Yanqiu de hoofdrol in de opera Vlucht naar de maan. De rol is haar op het lijf geschreven. Yanqiu bezit dezelfde kille schoonheid als de godin Chang'e uit de eeuwenoude legende. Maar Yanqiu is een glanzende carrière misgelopen en wijdt tegenwoordig haar leven aan lesgeven, terwijl in haar hart nog steeds de passie voor de opera brandt. Als ze de kans krijgt om opnieuw de rol van maangodin te spelen, gaat Yanqiu tot het uiterste om haar droom te verwezenlijken. Maar tot welke prijs? Op grandioze wijze beschrijft Bi Feiyu jaloezie, afgunst en identiteitsverlies, zoals die door de falende acteurs gevoeld worden. Acteurs die eigenlijk pas tot leven komen als ze op het toneel bewonderd worden. Het boek beschrijft de fysieke en mentale desintegratie van ee n Peking-o pera lerares die na twintig jaar onverwacht de kans krijgt om nog eens in haar favoriete rol (de maangodin Chang'e) op te treden. In een poging om haar verloren jeugd te herwinnen legt ze zichzelf een streng afslankingsregime op. Uiteindelijk bezwijkt ze onder de druk van een zwakke gezondheid en de concurrentie van haar jongere stand-in. Hoewel gekarakteriseerd als "roman" op de omslag, is dit boek duidelijk een novelle. Behalve de hoofdpersoon wordt geen enkel personage uitgediept, het verhaal is kort en simpel, en er zijn weinig complicaties. Bi Feiyu slaagt er niet in om veel diepgang te geven aan thema's als verloren jeugd en overdreven ambitie. Als literair werk is het boek teleurstellend. De verwijzingen naar de Chinese mythologie, met name het verhaal van Chang'e (die door een pil te slikken de eeuwige jeugd verkreeg), zijn interessant voor liefhebbers van Chinese cultuur, maar komen in het verhaal gekunsteld over. Door het aardige inkijkje in de wereld van de Peking -opera toch de moeite waard. Deze schrijver is nog nooit eerder in het Nederlands vertaald.
