252 pagina's
Norbert Hilvoort (ervaren tv-maker) is ingehuurd om het ten dode opgeschreven station TV11 de zoveelste herstart te geven. Hij is gezwicht voor het geld en de status en hij heeft een onmogelijke taak. Want TV 11 is niet te redden; het is gewoon een zender te veel. Totdat Harry Berger, de grote tv-producent, wordt ontvoerd op zijn verjaardag. En met hem zijn derde vrouw en twee volwassen dochters. De eisen van de bende zijn even uniek als extreem: TV 11 moet alles uitzenden dat de ontvoerders willen, bedenken, produceren; stuk voor stuk bizarre, smakeloze en verwoestende programma-ideeën. De kijkers moeten zodanig overvoerd worden met troep, dat zij nooit meer troep zullen verlangen. Al snel blijkt dat TV11 een megasucces aan het worden is... Bert van der Veer maakte zijn eerste televisieprogramma in 1970. Hij kent alle uithoeken en uitwassen van de televisiewereld. Hij schreef vier (non-fiction) boeken over het medium. Na zijn debuutroman De Smaak van Cornaille weet hij in Moordcijfers op meesterlijke wijze een spannend verhaal te componeren vol met satire. Moordcijfers is een roman die inzicht geeft achter de schermen van een wereld waarin sterren stralen, koppen rollen en echt alles gedaan wordt voor de kijkcijfers. De auteur, tv-deskundoloog, heeft diverse non-fictietitels over de mediawereld op zijn naam staan. Dit is een thriller die zich afspeelt in de insidewereld van tv-makers. Hoofdpersoon is Norbert Hilvoort, ingehuurd om het ten dode opgeschreven station TV11 een herstart te geven. Dit blijkt onbegonnen werk te zijn, totdat een grote tv-producent wordt ontvoerd, samen met zijn derde vrouw en zijn volwassen dochters. De eisen van de bende zijn zeer uniek en zorgen ervoor dat TV11 ongewild een megasucces gaat worden. Maar geldt dit ook voor de hoofdpersoon die, om persoonlijke redenen, toegeeft aan de eisen van de ontvoerders? Het thrillerelement is nogal mager uitgewerkt. De auteur richt zich vooral op het becommentarieren van huidige tv-persoonlijkheden en hun programma's en stelt de verloedering binnen de mediawereld aan de kaak. Hij maakt geen gebruik van citaten of bronvermeldingen. Vlotte stijl, sarcastische ondertoon. Zeer ruime bindmarges en interlinies. In de sfeer van zijn overige truefictionromans: 'Het liefje van Oranje' en 'De koning van Nederland'. Vrij kleine druk.
