In De ronde van de maan reist Bart Plouvier naar Brazilië, La Palma, El Hierro, Charleroi, Dresden, London en Lanzarote. Telkens opnieuw kiest de auteur een andere invalshoek en verwerkt hij de opgedane indrukken in lyrische verhalen waarbij hij een beeldenrijke taal gebruikt. Dit resulteert in sterke, literaire non-fictie. Over het vertelde hangt altijd het voor Plouvier zo kenmerkende waas van melancholie. De hartstochten van de auteur die voor de zee en de schepen van de Red Star Line, voor het werk van William Turner en Henri Cassiers laten hem ook op reis niet los. Maar er is meer. In de brieven die de verhalen als een draad aan elkaar rijgen, wordt de lezer een blik achter de schermen gegund. De poëtische verteller wortstelt er? zonder in sentimentaliteit of zelfbeklag te vervalle, met spijt en drank, slapeloosheid en heimwee. Deze br ieven, en vooral het beklemmende slot, geven deze reisimpressies een ongewone meerwaarde.
