349 pagina's
De familie Avoka probeert weer op te krabbelen na zeventien jaar onder het juk van een militaire dictator geleefd te hebben. Vader Theo schrijft – niet zonder gevaar – de memoires van de oud-dictator, die hij zowel veracht als bewondert. Moeder Zahra voelt zich geïsoleerd en begint een relatie met een oude liefde. Hun zoon Kojo komt erachter dat het leven op een internaat niet zo geweldig is als hij had verwacht. Iedereen probeert zich staande te houden, maar langzaam verliezen ze de grip op hun leven. Lukt het hun om zichzelf en elkaar niet kwijt te raken?
In haar tweede roman volgt de jonge Ghanese schrijfster, die in Amerika woont en met ‘Harmattan Rain’ op de shortlist van de Commenwealth Writers’ Prize for Best First Book stond, de vier leden van de familie Avoka. Nadat zeventien jaar militaire dictatuur teneinde kwam, blijkt er uiteindelijk niet veel veranderd in hun land. Vader Theo, een hoge ambtenaar, wordt gedwongen om de memoires van de oud-dictator te schrijven en belandt in de gevangenis. Moeder Zahra wordt ontslagen en krijgt te maken met gezondheidsproblemen, zoon Kojo haat de peperdure kostschool waar hij is ondergebracht. Dienstmeisje Atsu gaat naar school om een betere toekomst te krijgen. Deze vier deelverhalen maken de roman soms wat overladen, maar de vakkundige, ingehouden, ironische vertelstijl maakt veel goed. Een interessante roman over een gezin en land dat in woelig vaarwater overeind probeert te blijven. Verzorgd uitgegeven
