300 pagina's
Arnon Grunberg (Amsterdam, 1971) is een gevierde en vaak bekroonde romanschrijver, woonachtig te New York. In 1994 verscheen zijn debuut Blauwe maandagen, gevolgd door onder andere Figuranten (1997), Fantoompijn (2000) enDe asielzoeker (2003). Voor Tirza (2006) ontving hij zowel de Gouden Uil als de Libris Literatuurprijs. In 2007 en 2009 verschenen respectievelijk het brievenboek Omdat ik u begeeren een bundeling van zijn reportages, Kamermeisjes & soldaten. In 2010 en 2012 verschenen de romans Huid en Haar en De man zonder ziekte, die beide zeer goed werden ontvangen.
Grunberg schrijft columns, essays, recensies, korte verhalen en reportages voor veel kranten, weekbladen en literaire tijdschriften zoals NRC Handelsblad, Vrij Nederland, Humo en de VPRO-Gids. Daarnaast heeft hij bijdragen geleverd aan diverse Europese en Amerikaanse kranten en tijdschriften, zoalsDie Welt, Die Zeit, Libération en The New York Times.
Grunberg houdt een weblog bij , schrijft wekelijks als De mensendokter een bijdrage voor Vrij Nederland en heeft een dagelijkse column in de Volkskrant,Voetnoot, die in 2012 in boekvorm werd gebundeld. Zijn werk is vertaald in zesentwintig talen.
Economie laat zich in vier woorden samenvatten: geluk is te koop. En iets dat te koop is, daar ga je niet op zitten wachten langs de kant van de weg. Daar ga je op af. Met je portemonnee. En als je geen portemonnee hebt met je creditcard. En als je ook geen creditcard hebt met de portemonnee van iemand anders. Voor de helden uit Figuranten - Elvira Lopez, Broccoli en Ewald Krieg - begint het geluk in Hollywood. Zij maken zich op voor een grootse filmcarrière die zij operatie Brando noemen. Het verlangen om iemand anders te worden, iemand die je net niet bent, iemand die je waarschijnlijk ook nooit zal worden - is dat niet het ultieme verlangen?
'Een dolwanhopig en hartverscheurend grappig boek' (Jaap Goedegebuure, HP/De Tijd), de perfecte omschrijving van deze opvolger van het ook al opvallende debuut 'Blauwe maandagen' (1994). Opnieuw sterk autobiografisch, deze belevenissen van een onafscheidelijk trio dromers, ik-figuur Ewald Stanislas Krieg, bon vivant Michael Eckhardt alias Broccoli en de Argentijnse 'actrice' Elvira Lopez. Spitsvondige, in alle eenvoud ongelooflijk originele dialogen en opmerkingen, afgewisseld met talloze subtiel gestileerde en ontroerende passages. Een hoogtepunt is het bliksembezoek van de getraumatiseerde joodse ouders van Broccoli. Gaandeweg blijkt hun beider achtergrond de voornaamste factor te zijn bij de band tussen Krieg en Broccoli. Met dit boek verloor Grunberg definitief het stigma van leider van de z.g. Generatie van Nix. Uitgave in zakformaat op dundrukpapier als zogenoemde 'dwarsligger'; de regels lopen evenwijdig met de rug, zodat de lezer het boek een kwartslag moet keren en de vouw van de rug zich horizontaal halverwege de bladspiegel bevindt. Kleine druk.
