Anna Enquist (19 juli 1945) studeerde piano en psychologie. Ze was lange tijd als docente verbonden aan het Sweelinck Conservatorium en werkte in de periode 1988-2000 als psychoanalytica voor een in Amsterdam gevestigd instituut. Zij is nog steeds werkzaam als psychoanalytica.
Enquist debuteerde in 1988 met enkele gedichten in Maatstaf en publiceerde in 1991 haar eerste bundel Soldatenliederen, die zowel bij kritiek als publiek groot succes oogstte en bekroond werd met de C. Buddingh’-prijs. In 1993 en 1994 verschenen achtereenvolgens Jachtscènes (Lucy B. en C.W. van der Hoogt-prijs) en Een nieuw afscheid, die eveneens juichend ontvangen werden en herdruk op herdruk beleefden.
Zomer 1994 debuteerde zij als prozaschrijfster met de roman Het meesterstuk, die werd bekroond met de Debuutprijs en waarmee ze de stap zette naar een zeer groot lezerspubliek. Begin 1997, een jaar na haar vierde bundel Klaarlichte dag, verscheen haar tweede roman Het geheim, die het succes van haar debuut nog overtrof. Voor deze roman kreeg zij bovendien de Trouw Publieksprijs.
Voorjaar 1999 verscheen met De kwetsuur haar eerste verhalenbundel, najaar 2000 met De tweede helft haar vijfde dichtbundel. In datzelfde jaar waren haar vier eerdere bundels al bijeengebracht in één band onder de noemer De gedichten 1991-2000. Ook haar poëzie is inmiddels in vele tienduizenden exemplaren verkocht. In 2002 was zij de auteur van het Boekenweekgeschenk De IJsdragers. Nadien kwam nog een bundeling monologen uit onder de titel De sprong en een zesde dichtbundel De tussentijd.
Met de verschijning van De thuiskomst, een historische roman over de echtgenote van zeevaarder en ontdekkingsreiziger James Cook, publiceerde zij in 2005 haar eerste roman in ruim acht jaar. De thuiskomst werd genomineerd voor de NS Publieksprijs en won een Franse literaire prijs, de Prix du Livre Corderie Royale.
In 2008 verscheen haar vierde roman, Contrapunt. Deze roman vertelt het verhaal van een vrouw die de Goldbergvariaties van Bach instudeert om haar verdriet te baas te blijven. Niet alleen de inhoud maar ook de vorm van de roman is in sterke mate bepaald door deze technisch zeer moeilijke variaties.
In 2010 verscheen haar zevende dichtbundel, Nieuws van nergens en in 2011 haar vijfde roman, De verdovers.
De bekendheid van Anna Enquist beperkt zich niet tot het Nederlandse taalgebied. Vertalingen van haar werk verschenen in onder meer Duitsland, Zweden, Frankrijk, Engeland, Italië, Spanje, Denemarken, Zweden, Polen, Bulgarije, Hongarije, Tsjechië, Turkije, Armenië, Israël en India.
Sergej Prokofjev (1891-1953) voltooide zijn zesde sonate voor piano (opus 82, in A-groot) in mei 1940. Het werk heeft vier delen:
1. Allegro moderato,
2. Allegretto,
3. Tempo di valzer/Lentissimo,
4. Finale/Vivace. De theatermonologen van Leendert en Cato, gebaseerd op historische gegevens, heeft Anna Enquist oorspronkelijk geschreven voor de voorstelling Lazarus, die in juni 2001 in Rotterdam in première ging.
In deze monologen, gesitueerd in Rotterdam, begin mei 1940, volgen we Leendert, dierenoppasser in Blijdorp, en zijn vriendin Cato. Zij willen de pinksterdagen bij elkaar doorbrengen maar worden verrast door het uitbreken van de oorlog. Om de beurt doen zij verslag van hun belevenissen tijdens het bombardement op de stad. Hun woorden zijn verweven met de daverende klanken van de eerste 'oorlogssonate' van de Russische componist Prokofjev, zodat de dramatische ontwikkeling van het verhaal en de onrustbarende muziek elkaar illustreren en versterken.
