318 pagina's
Helen was niet van plan haar dementerende moeder te vermoorden, maar voor ze het goed en wel beseft, heeft ze haar met een stapel handdoeken gesmoord. Spijt heeft ze niet meteen: is het niet beter voor haar moeder om op achtentachtigjarige leeftijd thuis te overlijden dan nog jaren te moeten wegkwijnen in een verzorgingstehuis? Helen doet haar best de sporen uit te wissen, maar elk besluit lijkt van kwaad tot erger te leiden en elke handeling voert haar verder terug naar haar jeugd en de gecompliceerde relatie met haar moeder.
De 49-jarige Helen Knigthly, gescheiden vrouw en moeder van twee dochters, bezoekt geregeld haar alleenwonende oude moeder, die lijdt aan darmkanker en dementerend is. Als de onstuitbare aftakeling van haar moeder Helen te machtig wordt, doodt zij haar moeder, met wie zij een gruwelijke haat-liefde verhouding heeft. Maar dood of levend vormt de moeder, of het gemis aan een moeder, Helens leven. De auteur (1963, Madison), journaliste voor o.m. 'The New York Times Magazine', beschrijft in deze niets verdoezelende roman anderhalve dag uit het leven van de dochter, die na de dood van haar moeder in een stroom herinneringen een beeld oproept van haar goedmoedige, maar suicidale vader en haar zwaar depressieve moeder. Dat zij trekken van haar moeder in zichzelf herkent, vormt een van de tragische momenten in dit werk, geschreven in een zeer directe stijl. Minder overtuigend dan in bijv. 'De wijde hemel' ('The lovely bones', 2002) toont het een door fysiek en psychisch geweld geruineerd vrouwenleven. Vrij kleine druk.
