In Het jaar dat ik 30 werd doet Aaf op geestige wijze verslag van wat zij gedurende een jaar meemaakt. Ze vertelt over haar bindingsangstige geliefde Meneertje Knipperlicht, over haar mislukte verhuizing naar New York (voor hem), over de kunst van het logeren maar ook over het gevaar van samenleven met een kat. Aaf loopt over van de goede voornemens. Maar dan verschijnt Meneertje Knipperlicht na een korte afwezigheid weer in haar leven. En nu wil hij alles, zelfs een kind. Aaf twijfelt... Het jaar dat ik 30 werd is een zeer eigentijds, komisch en herkenbaar boek voor iedereen die dertig wordt, is of ooit is geweest.Recensie(s) Bundeling van komische autobiografische columns die eerder zijn gepubliceerd in nrc.next. De schrijfster (1975) vertelt op hilarische en droogkomische wijze h oe he t is om bijna dertig te zijn. Ze wil wat meer duidelijkheid in haar leven en wil om te beginnen haar relatie met Meneertje Knipperlicht (Arnon Grunberg) stabiliseren door naar New York te verhuizen (waar hij woont). Hiermee hoopt ze natuurlijk meer tijd met hem te kunnen doorbrengen maar al na een paar maanden komt ze met hangende pootjes terug: Meneertje wil zich echt niet binden, laat staan dat hij wil samenwonen. Aaf weet bovendien voor het eerst in haar leven hoe het is om heimwee te hebben naar Amsterdam. Andere zaken die spelen rond haar dertigste zijn haar kattenwens, en eventuele kinderwens en het feit dat ze met vriendinnen over dagcreme begint te praten. Ze neemt zich allerlei goede voornemens voor die echter niet allemaal van de grond komen. Het leuke van de columns is dat ze zich prima als een verhaal laten lezen. Het leuke aan Aaf is dat ze zo herkenbaar is en zo'n aartsoptimist is. Ze laat zich niet uit het veld slaan wat er ook gebeurt. Ze neemt zich gewoon st eeds weer voor om de zaken beter aan te pakken. Prachtige en originele beschouwingen over klein en groter leed.
