Geert van Beek..........Blazen tot honderd

Pocket.
Het is zomer. Maurits rouwt om de dood van zijn moeder maar ontkent deze tegelijkertijd. Zijn intens bedroefde vader is niet in staat hem enig soelaas te bieden. Maurits vindt troost bij Moniek. Samen met haar gaat hij naar de rivier. Aan de oever van de rivier staand, ziet de jongen plots een kadaver in het water drijven en tot grote ontsteltenis van zijn vriendin begint hij op het drijvend lijk in te slaan. Desondanks groeien ze naar elkaar toe. Najaar: Hevige stormen, overvloedige regenval. Rivieren treden buiten hun oevers. De jongen en het meisje gaan door weer en wind op pad. Het is gevaarlijk, de rivier is een onheilspellende zee geworden. Het kolkende water nodigt hem zelfs uit een roeitocht te wagen. Gelukkig mislukt de roeitocht op het ziedende water, want de boot werd teruggedreven richting wal. De jongen moet deze heldendaden verrichten, want in zijn hart hunkert hij naar Moniek, die alles met hem wil ondernemen, maar toch voorzichtig is en bang en angstig kan zijn als ze naar het woedende water kijkt. De winter is gekomen. Een enorme ijsvlakte strekt zich uit, een ruimte groter dan de rivier in de zomer inneemt. Beiden zijn klaar om te gaan schaatsen. Hij zoekt de onmetelijke ruimte op als een ontdekkingsreiziger, zij de beslotenheid van de rietoever, die haar noodlottig zal worden.